Roman Peter en papier-maché

In het in 1973 verfilmde boek 'Papillon' van Henri Charrière, wordt door de gevangenen veel op papier gekauwd. Dit om het zó zacht en papperig te maken dat ze er schaakstukken van kunnen  kneden. In het Frans noemt men gekauwd papier; 'papier-maché'.  Het is overigens niet perse nodig om op het papier te kauwen. Ook door papier te versnipperen en het in water te laten weken wordt het een zachte en hanteerbare pulppap.

Door aan het papierpulp stoffen zoals lijm, meel of stukjes textiel toe te voegen, kan papier-maché oersterk worden gemaakt. Door het te mengen met  lijnolie wordt het ook nog eens waterafstotend. Vervolgens kan er van alles van worden geboetseerd, waarna het na droging beschilderd of gelakt kan worden.

Vanaf de 18e eeuw werden in Europa op grote schaal stoelen, tafels, kabinetten, schalen, borden en andere gebruiksvoorwerpen van papier-maché gemaakt. In Duitsland staat een kasteel, Schloss Ludwiglust waarvan het hele interieur uit papier-maché is opgetrokken. Ook werd papier-maché wel gebruikt voor geornamenteerde plafonds. De overkapping van de stationshal in Groningen is daar een goed voorbeeld van.

Voor sommige kunstenaars is papier-maché een fijn materiaal om mee te werken. De Zwitserse kunstenaar Roman Peter is een van hen.

Behalve schilder is Roman Peter ook beeldhouwer. Hij maakt kleine sculpturen van papier-maché. Voor sommige van deze sculpturen liet hij zich inspireren door de maskers die op de fascinerende 'Basler Fasnacht' worden gedragen. Roman Peter woont en werkt namelijk in Basel.

Voor andere beeldjes gebruikte hij een vorm van papier-maché die de laagjesmethode wordt genoemd. Dit zijn de meest kwetsbare. Niet alleen fysiek maar ook in hun uitstraling. Het zijn kleine aandoenlijke mannetjes die stoer en stevig op hun benen staan maar het lijkt alsof ze zich van onhandigheid nauwelijks een houding weten te geven.